Meme kanseri olduğumu öğrendiğim günün ertesi sabahı gözlerimi açtığımda, henüz sabah ezanı okunuyordu. Akşamdan kalmaydım. O zamanlar dostum olan bir kaç kişiyle balıkçıya gitmiş, şarap içip ağlamıştık. (Şimdi düşününce o tavrımı çok aptalca buluyorum.) Göz kapaklarımda akşamın ağırlığı, midemde delice bir ekşime ve ağzımda çamur gibi bir tatla uyandım. Hava yeni aydınlanıyordu ve tüm canlılar rehavet içindeydi. Evde de çıt …